ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီး (၄၅)၀ါကာလပတ္လံုး ေဟာၾကားခဲ့တဲ့တရားေတာ္ေတြထဲမွာ တစ္လံုးတစ္ပါဒမွ ထုတ္ျပစ္စရာ ပယ္ထားစရာ ပိုသြားတဲ့အရာဆိုတာ တစ္ခုမွမရွိပါဘူးေနာ္။ ဒါနျပဳဖို႔၊ သီလေဆာက္တည္ဖို႔၊ ဘာ၀နာပြားမ်ားဖို႔ဆိုတဲ့ ေကာင္းမႈမွန္သမွ်တစ္ခုမက်န္ အကုန္လုပ္ေဆာင္ဖို႔ ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီး ဆံုးမေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ ဒါနနဲ႔ပါတ္သက္ၿပီး သံသရာရွည္တယ္၊ နိဗၺာန္မေရာက္ဖူး၊ ဘုရားဆြမ္းေတာ္ကပ္တာ ၾကြက္စာပဲ၊ ပန္းလွဴတာ ေရလွဴတာအလကားပဲဆိုတာေတြဟာ ဘုရားရွင္ရဲ႕အဆံုးမေတြကို ပယ္ရာေရာက္သြားသလို၊ တရားေတာ္ကိုလည္း ပါယ္ရာေရာက္သြားတတ္ပါတယ္။ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈတိုင္းမွာ ဘယ္ကုသုိလ္ေကာင္းမႈလုပ္လုပ္ ဘုရားရွင္ဆံုးမခဲ့တဲ့ အဆံုးမတုိင္းလုပ္မယ္ဆိုရင္ အားလံုးဟာလုပ္ေဆာင္သင့္တဲ့ ကုသုိလ္အလုပ္ေတြပါပဲ။ ဒါမို႔လို႔လည္း ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးက ကုသုိလ္မွန္သမွ်အကုန္လုပ္.. အကုသုိလ္မွန္သမွ် ဘာတစ္ခုမွ်မလုပ္နဲ႔ စိတ္ကိုျဖဴစင္ေအာင္ အၿမဲထားလို႔ ေဟာျပဆံုးမခဲ့တာ ျဖစ္ပါမယ္။ ဒီေတာ့ ဒါနကိုလည္းျပဳ.. သီလကိုလည္းေဆာက္တည္.. ဘာ၀နာကိုလည္း ပြားမ်ားၿပီး အၿမဲမျပတ္စိတ္ေတြ ျဖဴစင္ေအာင္ေနႏိုင္မယ္ဆိုရင္ေတာ
ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီး ေဟာျပဆံုးမခဲ့တဲ့ ဒါန၊ သီလ၊ ဘာ၀နာဆိုတဲ့ အေၾကာင္းရာထဲက ကၽြန္ေတာ့္အေနနဲ႔ ကာလဒါနအေၾကာင္းကိုေတာ့ အနည္းငယ္ေျပာခ်င္မိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြဟာ ဒါနနဲ႔ပတ္သက္ၿပီဆိုရင္ အင္မတန္မွ သဒၶါတရားေကာင္းၾကပါတယ္။ ကိုယ့္မွာ ေနစရာစားစရာ ရွိခ်င္မွရွိမယ္.. လွဴမယ္ေဟ့ဆိုရင္ ဗုဒၶဘာသာျမန္မာလူမ်ိဳးက ထိပ္ဆံုးကလို႔ေတာင္ ေျပာလို႔ရႏိုင္ပါတယ္။ မရွိတဲ့အထဲက အလွဴအတန္းဆိုရင္ လက္မတြန္႔တတ္တာ ျမန္မာလို႔ေတာင္ ဆိုခ်င္မိပါေသးတယ္။ အခ်ိဳ႕ဘာသာေတြက ခ်မ္းသာၾကြယ္၀လို႔ ရွိတဲ့ထဲက ဆယ္ပံုပံု တစ္ပံုေလာက္ လွဴတတ္ၾကတာပါ.. ဗုဒၶဘာသာျမန္မာလူမ်ိဳးေတြကေတာ့ မရွိတဲ့အထဲကကို ဒါနကို ရသေလာက္ျပဳေပးၾကတဲ့သူေတြပါပဲ။ ဒီေတာ့ ကိုယ္လွဴတဲ့ဒါနေလးကို ေသခ်ာေလးနက္ တန္ဖိုးထားေစခ်င္မိပါတယ္။ ဆရာေတာ္အရွင္ဇ၀န ေဟာျပဆံုးမသလိုပါပဲ.. “ဗုဒၶဘာသာေတြေလာက္လွဴတာ ဗုဒၶဘာသာေတြပဲရွိတယ္.. ဒါေပမယ့္.. ဒါနရဲ႕အက်ိဳးအတိုင္း ေကာင္းက်ိဳးျပန္လည္မရရွိၾကတာ ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ့.. ဒါနျပဳတဲ့အခါမွာ ပညာဥာဏ္မရွိၾကလို႔ပဲ” ဆိုတဲ့ အတိုင္းပါပဲေနာ္။ အဓိကကေတာ့ ဘာ့ေၾကာင့္ဒါနျပဳရတာလဲဆိုတဲ့ အသိဥာဏ္ေပ်ာက္ေနၾကရတာပါ။ ဒါနျပဳတယ္ဆိုတာ ဘာအတြက္လဲ.. ဒါနျပဳတယ္ဆိုတာ ေလာဘဆုိတဲ့ ကိေလသာကုန္ေအာင္သတ္တာပါ။ ပစၥည္း၀တၳဳအေပၚမွာ ပိုင္ဆိုင္လိုတဲ့ ရယူလိုတဲ့ တက္မက္လိုတဲ့ ေလာဘကိေလသာကို ဒါနျပဳေနတုန္းမွာ သတ္လိုက္တာပါပဲ။ ေလာဘဆိုတဲ့ ကိေလသာနည္းေလေလ ထိုကိေလသာရဲ႕ႏွိတ္စက္မႈနဲ႔ ေ၀းေလေလပါပဲ။ ဒ့ါေၾကာင့္ ေလာဘဆိုတဲ့ ကိေလသာနဲ႔ေ၀းေအာင္ ေလာဘကိေလသာပါးေအာင္ ဒါနျပဳၾကရတာပါ။
ခုေတာ့ျဖင့္ ဒါနျပဳတာကို ေလာဘသတ္တယ္ မထင္ၾကေတာ့ပါဘူး။ ဒါနကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး ေလာဘေတြပိုႀကီးလာေအာင္ လုပ္ေဆာင္ေနၾကပါတယ္။ ဒါနအလွဴကို ေစ်းေရာင္းသလို လွဴေနၾကသလို.. ဒီေလာက္ေပးလိုက္ရင္ ဘယ္ေလာက္ျပန္ရမလဲဆိုတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြနဲ႔ လုပ္ေဆာင္ေနၾကပါတယ္။ ဆရာေတာ္အရွင္ဇ၀န ေဟာျပဆံုးမသလိုပါပဲ.. “ေမွ်ာ္လ့င္ခ်က္ျဖင့္ ေပးကမ္းရင္ အေရာင္း၀ယ္လုပ္တာ.. ဘာေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မွမပါပဲ ေပးကမ္းလွ်င္ ကိေလသာကုန္ရာ နိဗၺာန္ရဖို႔ဒါနပါရမီ ျဖည့္ဆည္းျခင္းသာ ျဖစ္သည္” ဆိုတဲ့ အဆံုးမအတိုင္းပါပဲေနာ္။ ခုေတာ့ျဖင့္ ဒီစကားနဲ႔မ်ား ေျဗာင္းျပန္လုပ္ေနၾကသလားလို႔ေတာ
ေနာက္ထပ္ ရွိပါေသးတယ္။ အလွဴခံပုဂၢိဳလ္(၁၄)ဦး ဆိုတာပါ။ အလွဴခံပုဂၢိဳလ္(၁၄)ဦးကို အဆင့္လိုက္လွဴရင္ အက်ိဳးေက်းဇူးလည္း အဆင့္လိုက္ အက်ိဳးမ်ားတယ္ဆိုတာကိုေတာ့ လူတိုင္း သိၾကမယ္ထင္ပါတယ္။ အယုတ္ညံ့ဆံုးျဖစ္တဲ့ တိရိစၦာန္ဆိုတဲ့ ေခြးေလးေတြ ေၾကာင္ေလးေတြေကၽြးရင္ ဘ၀တစ္ရာ ေကာင္းက်ိဳးရတယ္ဆိုတာ၊ သီလမရွိတဲ့ လူမိုက္ကိုလွဴရင္ ဘ၀တစ္ေထာင္ ေကာင္းက်ိဳးရတယ္ဆိုတာ၊ သီလရွိတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ကိုလွဴရင္ ဘ၀တစ္ေသာင္း ေကာင္းက်ိဳးေပးတယ္ဆိုၿပီး အဆင့္ဆင့္အေနျဖင့္ ေနာက္ဆံုး ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးအထိ သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာ အဆင့္ဆင့္လိုက္ လွဴဒါန္းမယ္ဆိုရင္ ဘ၀ေပါင္း မေရမတြက္ႏိုင္ေအာင္ ေကာင္းက်ိဳးေပးႏုိင္တယ္ဆိုတဲ့ အက်ိဳးတရားေတြ ရရွိႏိုင္တယ္ဆိုတာ ေဖာ္ျပထားတဲ့ အေၾကာင္းရာေလးပါ။ ဤအၾကာင္းရာကို ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီး ေဟာၾကားရတဲ့ အဓိကရည္ရြယ္ခ်က္ကေတာ့ အလွဴခံပုဂၢိဳလ္ေတြ ႀကီးက်ယ္ျမင့္ျမတ္ရင္ ျမင့္ျမတ္သလို အက်ိဳးေက်းဇူးမ်ားတာကို သိေစခ်င္တဲ့အတြက္ ေဟာျပေပးထားတာပါ။ ဒါနျပဳတဲ့အခါ အက်ိဳးမ်ားေအာင္ ပုဂၢိဳလ္ေရြးလွဴခိုင္းေစခဲ့ျခင္
ဒီလို လွဴလိုက္တဲ့သူဟာ အက်ိဳးမ်ားမမ်ားဆိုတာကို အရင္ဆံုးၾကည့္တဲ့အတြက္ ကိုယ့္အက်ိဳးက ေရွ႕ေရာက္ေနပါတယ္။ ငါေကာင္းစားဖု႔ိဆိုတဲ့ ငါဆိုတဲ့အတၱႀကီးက ဒါနရဲ႕ေရွ႕ကေရာက္ေနျပန္ပါတယ္။ ငါေကာင္းစားဖို႔လွဴရင္ ဒါနပါရမီလံုး၀မျဖစ္ပါဘူး။ ဒါ့ေၾကာင့္ ဘုရားရွင္ေဟာၾကားခဲ့တဲ့ဒါနနဲ႔ ပါတ္သက္ၿပီး ပါရမီထိုက္ေအာင္ လွဴတတ္ဖို႔ဟာ အင္မတန္ အေရးႀကီးပါတယ္။ ဒါနကိုအေၾကာင္းျပဳၿပီး သံသရာလည္ရတာဟာ.. ေနာက္တစ္ခါ အို၊ နာ၊ ေသထပ္ၿပီးခံစားရဖို႔ ေငြနဲ႔ေပး၀ယ္ေနတာနဲ႔ တူပါတယ္။ ေနာက္ထပ္ဒုကၡေတြ ေမြး၊ အို၊ နာ၊ ေသဆိုတဲ့ ဒုကၡေတြ ေတြ႔ခ်င္ေသးလို႔ ေနာက္ဘ၀တစ္ခု ထပ္ေပးပါဦးလို႔ ေတာင္းတာနဲ႔ တူေနျပန္ပါတယ္။ ယခုဘ၀ ပင္ပင္ပန္းပန္း ရွာထားလို႔ရထားတဲ့ ဥစၥာဓနေတြလည္း ကုန္ရ.. ေနာက္ဘ၀က်လည္း အဲ့ဒါနကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး ေမြး၊ အို၊ နာ၊ ေသထပ္ေတြ႔ရနဲ႔.. ႏွစ္ခါရႈံးရပါတယ္။ သီတဂူဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး ဆံုးမၾသ၀ါဒေပးသလိုဆိုရင္ေတာ့.. ဒါနကိုသံသရာလည္ေအာင္လွဴရင္၊ ဒါနအလွဴမတတ္ရင္ ႏြားဘ၀နဲ႔ဘာမွမထူးဘူးလို႔ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးက မိန္႔ေတာ္မူပါတယ္။ ႏြားေတြဟာ လူေတြကို လယ္ထြန္ေပးတယ္၊ ႏြားႏို႔ထုတ္ေပးတယ္၊ ေနာက္ဆံုး အသက္ေသတဲ့အထိ အသားေတြေပးသြားတယ္.. ဒါေပမယ့္ သူတို႔မွာ ဘာရတုန္းဆိုေတာ့ ဘာမွမရဘူးတဲ့.. ဘာလို႔လည္းဆိုေတာ့ သူတို႔လုပ္တဲ့အလုပ္ သူတို႔ျပဳတဲ့ဒါနေတြဟာ အသိဥာဏ္မပါတဲ့အတြက္ ဦးတည္ခ်က္ေပ်ာက္တဲ့ အလွဴေတြျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ ေနာင္တဖန္ ျမက္ထပ္စားရမယ့္ ႏြားဘ၀က မကၽြတ္ႏိုင္ဘူးဆိုတဲ့ သေဘာတရားကို ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးက သိေစခ်င္တာပါ။ ေအာ္.. အသိဥာဏ္ဟာ အင္မတန္ အေရးႀကီးပါေပတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြဟာလည္း ယခုလို ဘုရားသာသနာနဲ႔ေတြၾကံဳေနတဲ့ အခ်ိန္ခါမွာ ဘုရားအဆံုးမနဲ႔အညီ ဒါနမျပဳပဲနဲ႔.. သံသရာလည္ေစတဲ့အလွဴမ်ိဳး၊ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႔ ေရာင္း၀ယ္တာမ်ိဳးျဖစ္မယ္ဆိုရင္ေ
အသိဥာဏ္ဦးေဆာင္တယ္ဆိုတာ ဘယ္အလွဴပဲလွဴလွဴ.. သူတစ္ပါးအတြက္ တကယ္လိုအပ္ရမယ္၊ ကိုယ့္အက်ိဳးအတြက္လုံး၀လည္း ျပန္မၾကည့္ပဲနဲ႔ စြန္႔လႊတ္ႏိုင္ရမယ္၊ အလွဴခံပုဂၢိဳလ္ စိတ္ခ်မ္းသာဖို႔အတြက္ကို အဓိကထားၿပီးေတာ့ လွဴဒါန္းႏိုင္ရမယ္၊ ေလာကအတြက္ သာသနာအတြက္ အက်ိဳးမ်ားေစရမယ္၊ ေနာက္ၿပီး လွဴလိုက္တဲ့ဒါနကိုအေၾကာင္းျပဳၿ
http://www.dhammamittar.com/
No comments:
Post a Comment